art 28 ordynacji podatkowej

Warszawa (woj. mazowieckie) Zobacz innych prawników. Art. 119zg. Ordynacja podatkowa - Ilekroć w niniejszym dziale jest mowa o: 1) banku – rozumie się przez to: a) bank krajowy w rozumieniu art. 20_4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Jak natomiast wskazuje art. 81b § 2 Ordynacji, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych. Organ podatkowy zawiadamia pisemnie składającego korektę o jej bezskuteczności. W świetle powyższego w czasie trwania kontroli podatkowej podatnik nie może składać korekty deklaracji podatkowej. Skorzystaj z usług doświadczonych prawników. Art. 63. Ord. Podatk. - Ordynacja podatkowa - § 1. Podstawy opodatkowania, kwoty podatków, odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, oprocentowanie nadpłat oraz wynagrodzenia przysługujące płatnikom i inkasentom zaokrągla się do pełnych Prawo do złożenia korekty nie jest jednak nieograniczone. Jak bowiem wynika z treści art. 81b Ordynacji podatkowej uprawnienie do skorygowania deklaracji: 1) ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą; 2) przysługuje nadal po zakończeniu: W ramach nowelizacji Ordynacji podatkowej wprowadzona zostanie również możliwość dokonania zapłaty podatku przez osobę spoza najbliższej rodziny podatnika do kwoty 5000 zł. Obecnie limit zapłaty podatku przez osobę trzecią wynosi 1000 zł. Wiceminister Artur Soboń wskazał, że taka zmiana pozwoli na większe ułatwienie dla osób naskah drama cerita rakyat 8 orang 4 laki laki 4 perempuan. Ordynacja podatkowa określa zasadę, że, płatnik każdego podatku ma prawo do wynagrodzenia (0,3% kwoty naliczonych, pobranych i wpłaconych podatków) z tytułu spełniania ustawowych obowiązków obliczania, pobierania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa. Czasem powstają wątpliwości jak trzeba rozliczyć to wynagrodzenie. Instytucja płatnika uregulowana została w art. 8 Ordynacji podatkowej. Wedle tego przepisu płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia do we właściwym terminie organowi podatkowemu. Płatnik jest zatem podmiotem pośredniczącym w wykonywaniu zobowiązania podatkowego powstałego u podatnika. Zauważyć należy, iż posiadanie statusu płatnika nie jest uzależnione od formy organizacyjno prawnej danego podmiotu – płatnikiem może być zarówno osoba prawna, jak i osoba fizyczna, ale także jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. W praktyce, z wykonywaniem ustawowych obowiązków płatnika spotykamy się najczęściej przy odprowadzaniu zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w pobieranie i wpłacanie podatku – nie ma nic za darmo Zgodnie z art. 28 §1 Ordynacji podatkowej płatnikom – a także inkasentom – przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa. Definicja podatków stanowiących dochód budżetu państwa znajduje się w art. 96 pkt 1 ustawy o finansach publicznych. Stosownie do tego przepisu, dochodami państwa są podatki i opłaty, które zgodnie z odrębnymi ustawami nie stanowią dochodów jednostek samorządu terytorialnego, przychodów funduszów celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych. Do podatków tych zalicza się zatem podatek od towarów i usług, podatek dochodowy od osób prawnych i fizycznych (z wyłączeniem opodatkowania na zasadach tzw. karty podatkowej), podatek akcyzowy oraz podatek od przepis Ordynacji podatkowej wyraźnie wskazuje, iż płatnikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia. Jest to jego uprawnienie, z którego może skorzystać, choć nie musi. Przy rozważaniu dochodowości korzystania z tego prawa pojawia się nieodłączne pytanie – jaka jest stawka owego wynagrodzenia? Odpowiedź znajdujemy w regulacjach rozporządzenia Ministra Finansów z 24 grudnia 2002 roku w sprawie wynagrodzenia płatników i inkasentów pobierających podatki na rzecz budżetu państwa: płatnikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości 0,3% podstawy wymiaru wynagrodzenia. Jednocześnie, podstawą wymiaru są kwoty naliczonych, pobranych i wpłaconych do budżetu państwa podatków rozumianych także jaki zaliczki na podatek lub raty podatków. Dodajmy przy okazji, że inkasent ma prawo do 0,1% podstawy wymiaru prawa do wynagrodzenia i jego dalsze skutki Prawo do wynagrodzenia płatników nie jest jednak bezwarunkowe. Podstawowymi przesłankami do uzyskania uprawnienia do skorzystania z tej gratyfikacji są pobór podatku od podatnika i jego terminowa wpłata na rzecz uprawnionego wierzyciela. Podatek musi być zatem pobrany z majątku podatnika (a nie ze środków własnych płatnika) oraz wpłacony na rachunek organu podatkowego w odpowiednim terminie. Niespełnienie któregokolwiek z warunków skutkuje utratą prawa do płatnika odbierane jest przez niego w formie obniżenia wysokości przyszłych wpłat z tytułu obliczonych, pobranych i wpłaconych podatków. Termin końcowy pobrania wynagrodzenia nie został jednoznacznie określony. Wydaje się jednak, iż ostatecznym terminem jest dzień przedawnienia zobowiązania, z którym wynagrodzenie jest związane. W przypadku wpłaty przez płatnika w określonym terminie jedynie części należnego podatku, przysługuje mu wynagrodzenie od tej części. Wynagrodzenie płatnika z tytułu obliczonego, pobranego i wpłaconego podatku stanowi przychód w podatku dochodowym, bowiem mieści się ono w definicjach przychodu zawartych w art. 11 ustawy o PIT i art. 12 ustawy o CIT. Polecamy: serwis PITNieco mniej jest jasności, jeśli chodzi o pytanie, czy wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla odpowiedzi na to pytanie trzeba się odwołać do art. 29 ustawy o VAT, który stwierdza, iż podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług jest obrót. Zdaniem doktryny, wynagrodzenie z tytułu obowiązków płatnika nie jest obrotem i dlatego nie podlega opodatkowaniu serwis VAT Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Przepisy Ordynacji podatkowej stosuje się do:1) podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe;2) opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych;3) spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III Ordynacji stosuje się również do opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne organy niż ustawy nie stosuje się do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz do opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o podstawowe zasady nie uległy zmianie w wyniku nowelizacji, o której piszemy na poprzednich stronach. Jednak, jak pokazuje dość bogate orzecznictwo sądowe, wiele, wydawałoby się prostych zagadnień, budzi nadal wątpliwości. Wpłaty na PFRON1. Jednostki badawczo-rozwojowe nie są ani jednostkami, ani zakładami Wpłaty na rzecz PFRON są rodzajem daniny publicznej, nie są jednak NSA z 14 marca 2003 r.,III SA 1690/02; LEX nr 142375Odsetki za zwłokęZapłacone odsetki za zwłokę od nieistniejącej faktycznie zaległości podatkowej podlegają zwrotowi wraz z nienależnie uiszczonym podatkiem (nadpłatą) na zasadzie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych ( z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze NSA z 17 lipca 2000 r.,III SA 2458/99; onSA 2002/1/21Opłata za sprzedaż alkoholuOpłata za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych nie jest ustalana lub określana przez organy podatkowe, a jednocześnie jest źródłem dochodów publicznych opłaty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych nie mają zastosowania przepisy Ordynacji podatkowej. Stanowi ona niepodatkowy dochód budżetu gminy, a więc jest niepodatkową należnością NSA W-wa z 25 maja 2004 r.,GSK 93/04; LEX nr 147106Opłata prolongacyjnaZ art. 3 pkt 3 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli w ustawie tej jest mowa o podatkach, to rozumie się przez to i opłaty. Nie ma zatem przeszkód, aby za nadpłatę traktować nie tylko nadpłacony lub nienależnie zapłacony podatek, ale także nienależnie zapłaconą opłatę prolongacyjną. Błędem jest więc odmowa oprocentowania tej opłaty. Nie ma też logicznych argumentów, by inaczej traktować opłatę prolongacyjną zapłaconą przez podatnika, a inaczej przez NSA z 28 listopada 2003 r., ISA/Łd 1449/02; 2004/4/49Sankcje finansowe – ustawa o cenach1. Art. 2 Ordynacji podatkowej obejmuje swoim zakresem tzw. niepodatkowe należności budżetu państwa. Ta kategoria danin publicznych jest stosunkowo najmniej określona. Nie obejmuje ona swoim zakresem ani podatków, ani opłat, ani ceł, ani świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach, ani kar pieniężnych i grzywien wymierzanych przez sądy. Obejmuje natomiast kategoria tzw. niepodatkowych należności rozmaite wpłaty mające charakter sankcji finansowych za nieprzestrzeganie postanowień prawa publicznego, przewidziane np. w ustawie o cenach. (...)Wyrok NSA z 18 marca1999 r.,I SA/Po 1565/98; LEX nr 37217Sankcje finansowe – ustawa o badaniach i certyfikacji W odpowiedzi na wystąpienie z dnia 30 czerwca 1999 r., nr IS. VC/00-52/99, w sprawie stosowania przepisów Ordynacji podatkowej do sankcji ekonomicznych z tytułu naruszenia przepisów ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji ( Nr 55, poz. 250 z Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia: (...) Na mocy art. 26 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji ( Nr 55, poz. 250 z przedsiębiorcę obciążają sankcje pieniężne z tytułu:• wprowadzenia do obrotu wyrobów podlegających oznaczaniu znakiem bezpieczeństwa, a nieoznaczonych tym znakiem lub wyprodukowanych niezgodnie z wymaganiami stanowiącymi podstawę przyznania prawa do stosowania tego znaku,• wykonania usługi bez wymaganego certyfikatu na system jakości lub wykonania usługi niezgodnie z wymaganiami stanowiącymi podstawę wydania takiego Finansów po ponownym przeanalizowaniu charakteru sankcji ekonomicznych, o których mowa w art. 26 wymienionej ustawy, w kontekście przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa oraz orzecznictwa NSA, a w szczególności wyroku NSA z dnia 19 lutego 1998 r., sygn. akt I opubl. Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 1998/ 15/165 oraz wyroku z dnia 24 listopada 1997 r. sygn. akt II 1301/96; opubl. Wokanda 1998/6/36, stwierdza, iż sankcje te spełniają wszystkie kryteria niepodatkowej należności budżetu państwa w rozumieniu art. 2 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej i mają do nich zastosowanie przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa. Przedmiotowe należności są uiszczane na rachunek urzędów skarbowych i stanowią dochód budżetu państwa (art. 26 i 28 ust. 1 ustawy o badaniach i certyfikacji), a więc są świadczeniem o publicznoprawnym charakterze. W tym zakresie traci swoją aktualność pismo Ministerstwa Finansów z dnia 27 maja 1997 r. Nr PO 6-N/861-700-4857/96. (...)Pismo Ministerstwa Finansów z 16 sierpnia 1999 r., SP 1/S-861-101-1736/99 Dobiega końca procedura parlamentarna wprowadzania ustawy nowelizującej z dnia 28 kwietnia 2022 r. o zmianie niektórych ustaw w celu automatyzacji załatwiania niektórych spraw przez Krajową Administrację Skarbową, dalej nazywaną ustawą nowelizującą. Ustawą ta przewiduje między innymi wprowadzenie zmian w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – dalej Większość tych zmian wejść ma w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Co się zmieni? 1. Umożliwienie przedłużania terminów podmiotom innym niż podatnicy Obecnie na podstawie art. 50 minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, przedłużać terminy przewidziane w przepisach prawa podatkowego określając grupy podatników, którym przedłużono terminy, rodzaje czynności, których termin wykonania został przedłużony oraz dzień upływu przedłużonego terminu. Po nowelizacji dokonana zostanie zmiana polegająca na zastąpieniu zwrotu „grupy podatników” zwrotem „grupy obowiązanych”. W uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej wskazano, że przez obowiązanych należy rozumieć wszystkich adresatów przepisów podatkowych, na których przepisy te nakładają określone obowiązki (podatnicy, płatnicy, inkasenci, osoby trzecie, następcy prawni, jak również inne podmioty obowiązane do przekazywania informacji). 2. Wyłączenie możliwości zaliczania na poczet zaległości podatkowych wpłat kwot podatku VAT oraz akcyzy z tytułu importu towarów Z art. 62 § 1 zdanie drugie wynika, że w przypadku gdy na podatniku ciążą zobowiązania podatkowe, których termin płatności upłynął, dokonaną wpłatę zalicza się na poczet zaległości podatkowej o najwcześniejszym terminie płatności we wskazanym przez podatnika podatku, a w przypadku braku takiego wskazania lub braku zaległości podatkowej we wskazanym podatku – na poczet zaległości podatkowej o najwcześniejszym terminie płatności spośród wszystkich zaległości podatkowych podatnika. Obecnie od powyższego istnieje tylko jeden wyjątek, tj. zaliczeniu na poczet zaległości podatkowej nie podlegają wpłaty dokonane na poczet ryczałtu od przychodów zagranicznych osób przenoszących miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zob. art. 62 § 6 Po zmianach zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych nie będą podlegały również wpłaty dokonywane na poczet podatku VAT z tytułu importu towarów oraz podatku akcyzowego z tytułu importu towarów. Ministerstwo wskazuje, że stosowanie art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej do importowych należności podatkowych może spowodować jedynie negatywne konsekwencje dla funkcjonowania obrotu gospodarczego, wygenerować dodatkowe koszty z tytułu zmian w systemie finansowo-księgowym, bez uzyskania korzyści finansowych dla budżetu państwa, a w konsekwencji skutki te wręcz mogą być dla niego ujemne. 3. Zmiana sposobu dokonywania zwrotu nadpłat dla niektórych podatników Po nowelizacji zakres stosowania art. 77b § 1 pkt 2 ograniczony zostanie do podatników mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie dodany będzie art. 77b § 1 pkt 3 stanowiący, że w przypadku, gdy podatnik mający miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie jest obowiązany do posiadania rachunku bankowego lub rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, zwrot nadpłaty następuje wyłącznie na wskazany rachunek bankowy podatnika. W efekcie zwroty nadpłat dla podatników, którzy nie posiadają adresu zamieszkania na terytorium RP, będą realizowane wyłącznie na rachunek bankowy wskazany przez podatnika, zgodnie z przepisami dotyczącymi zgłaszania rachunków bankowych do zwrotów nadpłat (w zeznaniach rocznych lub w zgłoszeniu aktualizacyjnym osoby fizycznej będącej podatnikiem /ZAP-3/). 4. Umożliwienie zajmowania wierzytelności wynikających ze wspólnego obliczenia podatku przez małżonków Po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy nowelizującej dodany zostanie art. 92 § 3b Stanowić on będzie, że zajęcie wierzytelności z tytułu nadpłaty dokonane przez organ egzekucyjny wobec jednego z małżonków obejmuje również wierzytelność o zwrot nadpłaty, o której mowa w art. 92 § 3 Tym samym w przypadku zajęcia wierzytelności jednego z małżonków zajęciem objęte zostanie również wierzytelność wspólna małżonków. 5. Zmiany w przepisach o sposobie doręczania pism Po zmianach wprowadzona zostanie bezwzględna możliwość doręczania stronom pism poprzez system teleinformatyczny organu podatkowego (systemami tymi będą Platforma Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych oraz e-Urząd Skarbowy). Zmiana ta wynikać będzie z nowego brzmienia art. 144 § 1a 6. Doprecyzowanie pojęcia „podanie” Jak wskazano w uzasadnieniu ustawy nowelizującej przez podanie należy rozumieć każde pismo kierowane do organów podatkowych. Ponadto treść przepisów art. 168 zostanie dostosowana do zmian polegających na zastąpieniu portalu podatkowego systemami teleinformatycznymi organów podatkowych. Systemami tymi będą Platforma Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych oraz e-Urząd Skarbowy (zasady funkcjonowania tych systemów określać będą przepisy art. 35 i nast. ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej). 7. Rozszerzenie zakresu udostępnianych danych niezawartych w aktach spraw podatkowych Obecnie Szef Krajowej Administracji Skarbowej udostępnia dane niezawarte w aktach spraw podatkowych inne niż określone w art. 297c jeżeli znajdują się w Centralnym Rejestrze Danych Podatkowych. Po nowelizacji dane będą mogły być przekazywane również prokuratorowi – w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań, a także Przewodniczącemu Komisji Nadzoru Finansowego. 8. Zmiany w przepisach o udostępnianiu danych komornikom Dodane zostaną przepisy mające na celu automatyzację procesu udostępniania komornikom informacji przez organy Krajowej Administracji Skarbowej. 9. Zmiany w przepisach dotyczących zaświadczeń Wejdą w życie zmiany ograniczające zakres informacji potwierdzanych w drodze zaświadczenia. Zaświadczenie ZAS-W nie będzie obejmowało informacji o prowadzonych postępowaniach w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe. Zaświadczenia ZAS-DF i ZAS-DP nie będą zawierać informacji o wysokości obrotu. Jednocześnie zakres informacji zawartych w zaświadczeniach o wysokości dochodu zostanie uzupełniony o kwotę uzyskanego przychodu oraz kwoty odliczonych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. dr Ewelina Skwierczyńska – doradca podatkowy Praktycznie każdy obywatel płaci podatki z tytułu różnych dochodów czy też czynności prawnych. W poniższym artykule zastanowimy się, w jaki sposób, pod względem podatkowym, kształtuje się sytuacja, w której podatnik umiera przed zapłatą podatku. Czy taki niezapłacony podatek przechodzi na odpowiedzialność spadkobierców? Odpowiedzialność spadkobierców - jakie są zasady dziedziczenia? Zasady dziedziczenia określone zostały w Kodeksie cywilnym. W konsekwencji określenie spadkobierców oraz zakresu nabywanego majątku odbywa się na podstawie przepisów prawa cywilnego. Natomiast odnośnie do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe należy sięgnąć do przepisów Ordynacji podatkowej. Jak podaje art. 97 OP spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Przepisy te stosuje się również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego. Także do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania spadkodawcy zastosowanie znajdą regulacje wynikające z Kodeksu cywilnego. W konsekwencji, jeżeli spadkobierca przyjmie lub odrzuci spadek w myśl postanowień tego kodeksu, to wywoła to także skutki na gruncie prawa podatkowego. Zasada ta odnosi się także do zaległości podatkowych czy też niezapłaconych przez spadkodawcę odsetek za zwłokę. Spadkobierca, który przyjmuje spadek, będzie odpowiadał za zobowiązania podatkowe i zaległości podatkowe spadkodawcy. Natomiast jeżeli spadkobierca odrzuci spadek, to nie ponosi odpowiedzialności. Decyzja o odpowiedzialności spadkobierców Zakładając, że spadkobierca przyjmuje spadek, należy przeanalizować, w jaki sposób kształtuje się odpowiedzialność spadkobierców za podatki spadkodawcy. W tym zakresie należy odnieść się do art. 100 Ordynacji podatkowej. Przepis ten podaje, że organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji. W kontekście powyższego przepisu należy wskazać, że przejście odpowiedzialności ze spadkodawcy na spadkobiercę następuje z dniem otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy). Organ podatkowy nie orzeka zatem o „odpowiedzialności”, lecz o „zakresie odpowiedzialności”. Następnie zauważmy, że w tym zakresie konieczne jest wydanie decyzji przez organ podatkowy. Powoduje to, że spadkobierca nie składa deklaracji podatkowej w imieniu zmarłego. Tutaj konieczna jest decyzja podatkowa. Trzeba także zwrócić uwagę, że w prawie podatkowym istnieją dwa sposoby powstawania zobowiązań podatkowych. Są do zobowiązania powstające z mocy prawa (np. podatek PIT) oraz zobowiązania powstające na skutek doręczenia decyzji ustalającej wysokość podatku (np. podatek od spadków i darowizn). Przywołany art. 100 OP wskazuje, że zakres odpowiedzialności spadkobiercy obejmuje podatki wynikające z deklaracji podatkowych oraz te wynikające z decyzji podatkowych. W konsekwencji, jeżeli wobec spadkodawcy nie wydano decyzji podatkowej ustalającej wysokość podatku, to taka decyzja nie może zostać wydana wobec spadkobiercy. Natomiast jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwotę podatku. Przykład 1. Spadkodawca wynajmował prywatną nieruchomość, a wynajem był opodatkowany ryczałtem. Spadkodawca zmarł 10 stycznia, zanim złożył PIT-28. W tym przypadku spadkobierca nie składa deklaracji PIT-28. To organ podatkowy wyda dla spadkobiercy decyzję podatkową orzekającą o zakresie odpowiedzialności spadkobiercy, w której jednocześnie ustali wysokość zryczałtowanego podatku. Przykład 2. Spadkodawca prowadził działalność gospodarczą i 30 kwietnia złożył deklarację PIT-36L. Zanim zapłacił podatek, zmarł. W tej sytuacji spadkobierca również powinien oczekiwać na decyzję ze strony organu podatkowego. Przy czym organ podatkowy ma prawo do zweryfikowania, czy deklaracja PIT-36L złożona została prawidłowo. W decyzji podatkowej organ może określić podatek w innej wysokości. Przykład 3. Spadkodawca otrzymał darowiznę. Przed złożeniem deklaracji SD-3 zmarł. W tej sytuacji organ podatkowy nie wydał wobec spadkodawcy decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Takiej decyzji organ nie może wydać również i wobec spadkobiercy. Końcowo wskażmy, że termin płatności przez spadkobiercę zobowiązań wynikających z decyzji o zakresie jego odpowiedzialności wynosi 14 dni od dnia jej doręczenia. O zakresie odpowiedzialności spadkobiercy za zobowiązania podatkowe spadkodawcy orzeka organ podatkowy w drodze decyzji. Termin płatności to 14 dni od dnia otrzymania takiej decyzji. Warto także zauważyć, że możemy mieć do czynienia z sytuacją, w której spadkodawca umiera w toku prowadzonego przez organ podatkowy postępowania. W takiej szczególnej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 102 § 2. OP. Podano tam, że w miejsce strony zmarłej w toku postępowania w sprawach dotyczących praw i obowiązków wymienionych w art. 97 wstępują jej spadkobiercy. Obowiązek powiadomienia spadkobierców Dodatkowo trzeba wskazać, że organy podatkowe mają również określone obowiązki względem spadkobierców. Jak bowiem możemy przeczytać w art. 103 Ordynacji podatkowej, organy podatkowe zawiadamiają spadkobierców o: złożonych przez spadkodawcę odwołaniach od decyzji, zażaleniach na postanowienia i skargach do sądu administracyjnego; decyzjach umorzeniowych i odroczeniowych, jeżeli nie upłynął termin płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej lub termin płatności rat; decyzjach i postanowieniach, które zostały doręczone spadkodawcy, a w dniu jego śmierci nie upłynął jeszcze termin do złożenia odwołania, zażalenia lub skargi do sądu administracyjnego; wszczętej kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej; złożonych przez spadkodawcę wnioskach o wszczęcie postępowania; postępowaniach wszczętych z urzędu wobec spadkodawcy. Dodajmy, że terminy do złożenia odwołania, zażalenia lub skargi do sądu administracyjnego biegną ponownie od dnia doręczenia zawiadomienia. Podobnie też regulowana jest kwestia przedawnienia zobowiązań podatkowych. Otóż, jak wynika z art. 99 Ordynacji podatkowej, bieg terminów nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu od dnia śmierci spadkodawcy do dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia, nie dłużej jednak niż do dnia, w którym upłynęły 2 lata od śmierci spadkodawcy. Odpowiadając zatem na pytanie postawione w tytule, należy wskazać, że odpowiedzialność spadkobierców za niezapłacone podatki jest zagadnieniem skomplikowanym. Zasadniczo możemy wskazać, że niezapłacone podatku przechodzą na spadkobierców, którzy przyjmują spadek. W takim przypadku o zakresie odpowiedzialności orzeka organ podatkowy. Zawieszanie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego obywateli z uwagi na wszczęcie postępowania karnego skarbowego Niemożliwość wydania nowej decyzji z uwagi na upływ terminu przedawnienia w ramach rozstrzygnięć podatkowych Ograniczony dostęp RPO do akt z tajemnicą skarbową Te problemy wymagają zmian legislacyjnych AKTUALIZACJA: W ramach prac nad nowelizacją Ordynacji podatkowej przewidywane jest rozwiązanie sprawy instrumentalnego wszczynania postępowań karnych skarbowych i ograniczonego dostępu RPO do akt stanowiących tajemnicę skarbową – odpowiada minister finansów Postępowania wszczęte w bliskim terminie przedawnienia zobowiązania stanowią znikomy odsetek ogółu postępowań przygotowawczych RPO Marcin Wiącek przedstawił te sprawę minister finansów Magdaleny Rzeczkowskiej. Skargi obywateli do RPO wskazują na szereg ważnych i niestety nadal nierozwiązanych problemów Ordynacji podatkowej. Obowiązuje ona prawie od 25 lat i była wielokrotnie nowelizowana. Podejmowano także próby uchwalenia nowej, które ostatecznie zakończyły się fiaskiem. Projekt przygotowany przez Komisję Kodyfikacyjną Prawa Podatkowego, następnie modyfikowany przez Ministerstwo Finansów, przeszedł rządowy proces legislacyjny, jednak z powodu końca VIII kadencji Sejmu nie doszło do jego finalizacji. A potrzeba uchwalenia nowej Ordynacji nie budziła zasadniczych zastrzeżeń. Doradcy podatkowi czy przedstawiciele doktryny i judykatury wskazywali na konieczność opracowania nowego aktu - tak aby dostosować obowiązujące regulacje do standardów światowych i unijnych. Wśród zagadnień, których próbę naprawienia podjęto w ramach prac nad nową Ordynacji, były: Instrumentalne wszczynanie postępowań karnych skarbowych Wszczynanie postępowań karnych skarbowych w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego od wielu lat jest jednym z najczęściej stawianych zarzutów podatników. Obowiązujące przepisy budzą poważne wątpliwości konstytucyjne. Ich odzwierciedleniem jest nie tylko wniosek RPO do Trybunału Konstytucyjnego, ale także sukcesywnie kierowane skargi konstytucyjne obywateli. Sprawy te pozostają wciąż nierozstrzygnięte przez Trybunał - mimo że RPO złożył wniosek jeszcze w 2014 r. Apele Rzeczników kolejnych kadencji o usunięcie art. 70 § 6 punkt 1 Ordynacji podatkowej nie odnoszą rezultatu. W ocenie Ministra Finansów przed rozpatrzeniem spraw zawisłych przed TK podejmowanie prac legislacyjnych w tym zakresie jest przedwczesne. Stan, w którym wniosek RPO od 8 lat pozostaje nierozstrzygnięty przez TK - a resort finansów uzależnia ewentualne działania legislacyjne od stanowiska Trybunału - jest zdecydowanie niekorzystny dla obywateli. Ostatnia uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego o możliwości kontrolowania przez sądy administracyjne wszczynania przez organy podatkowe postępowań karnych skarbowych w celu zapobiegania przedawnianiu się zobowiązań podatkowych powinna przyczynić się do ograniczenia tego negatywnego zjawiska, niemniej jednak całkowicie go nie wyeliminuje. Jeszcze w ramach rządowego etapu prac nad nową Ordynacją podatkową, w projekcie Ministra Finansów, dostrzeżono konieczność definitywnego rozwiązania tego problemu właśnie w warstwie legislacyjnej. Ograniczono więc przesłanki zawieszania biegu terminu przedawnienia, rezygnując z regulacji z art. 70 § 6 punkt 1 Ordynacji. W uzasadnieniu projektu wskazano, że ważnym elementem nowej koncepcji przedawnienia jest rezygnacja z niezwiązanej z wymiarem przesłanki powodującej obecnie zawieszenie. W tym kontekście należałoby spytać, z jakich powodów resort finansów zmienił stanowisko co do bezwzględnej konieczności oczekiwania na rozstrzygnięcie TK - skoro w dacie wspomnianych prac nad nową Ordynacją w 2019 r. wniosek RPO z 2014 r. oczekiwał na rozpoznanie. Wydanie decyzji po upływie terminu przedawnienia w przypadku wznowienia postępowania Jedną z podstaw wznowienia postępowania podatkowego jest sytuacja, gdy przepis będący podstawą decyzji ostatecznej okazał się niekonstytucyjny, a także gdy wpływ na treść wydanej decyzji miało orzeczenie TSUE. Wówczas organ podatkowy ma obowiązek wznowienia postępowania. Nie oznacza to jednak gwarancji, że decyzja zostanie skutecznie wzruszona. Obecnie, po postępowaniu wznowieniowym organ podatkowy zasadniczo odmawia uchylenia dotychczasowej decyzji, nawet jeżeli stwierdzi ustawowe podstawy wznowienia, ale wydanie nowej decyzji co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przedawnienia: prawa do wydania decyzji ustalającej, zobowiązania podatkowego lub prawa do wydania decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej. W efekcie, nawet jeżeli dojdzie do wznowienia postępowania z uwagi na wyrok TK lub orzeczenie TSUE, organ może wydać decyzję odmawiającą uchylenia dotychczasowego rozstrzygnięcia właśnie z uwagi na przedawnienie. Oznacza to, że czas trwania postępowań przed TK, TSUE lub Trybunałem Sprawiedliwości UE może w pewnych przypadkach decydować o niemożliwości wzruszenia ostatecznej decyzji podatkowej, jeśli dojdzie do upływu terminu przedawnienia. Na ten problem także zwrócono uwagę w projekcie nowej Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu wskazano, że pewność prawa wymaga, aby nie dopuszczać do sytuacji, w której zobowiązanie podatkowe może być reaktywowane i po upływie terminu przedawnienia nadal prowadzone jest postępowanie w sprawie przedawnionego zobowiązania bez jakichkolwiek ograniczeń czasowych. Zasada ta powinna jednak być zmodyfikowana w tak szczególnej sytuacji, jak wydanie decyzji ostatecznej na podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową orzekł TK albo orzeczenie TSUE miało wpływ na treść decyzji. Projektodawcy nowej Ordynacji proponowali, aby wznowienie postępowania następowało na wniosek strony złożony w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie orzeczenia TK lub publikacji sentencji orzeczenia TSUE, jeżeli: okres od dnia wejścia w życie orzeczenia TK lub publikacji sentencji orzeczenia TSUE do dnia upływu terminu przedawnienia poboru jest krótszy niż 3 miesiące lub wejście w życie orzeczenia TK lub publikacja sentencji orzeczenia TSUE nastąpiło po upływie terminu przedawnienia poboru. Miało to na celu umożliwienie weryfikacji zobowiązania wymierzonego decyzją ostateczną w każdym przypadku, gdy TK stwierdza niekonstytucyjność podstawy prawnej decyzji czy TS – jej wpływ na treść decyzji. Ograniczony dostęp RPO do akt stanowiących tajemnicę skarbową Kolejną kwestią, na którą ponownie RPO zwraca uwagę MF, jest od lat nierozwiązany problem z dostępem do akt administracyjnych, które zawierają tajemnicę skarbową. Obecna regulacja, umożliwiająca ich udostępnienie RPO wyłącznie w związku z jego udziałem w postępowaniu przed sądem administracyjnym, w praktyce znacznie utrudnia realizację ustawowych zadań RPO w obszarze podatkowym. Niestety, nadal zdarzają się przypadki, w których organy powołują się na brak możliwości udostępnienia akt konkretnej sprawy z postępowania podatkowego przed formalnym zgłoszeniem udziału w postępowaniu przed sądem administracyjnym. Utrudnia to zapoznanie się z całością akt podatkowych zgromadzonych przez organ oraz dokonanie wszechstronnej analizy danej sprawy pod kątem możliwości skorzystania z ustawowych kompetencji RPO. Dla obywateli zaś niezrozumiałe jest to, że ustawodawca wyposaża Rzecznika w uprawnienie do przystąpienia do postępowania podatkowego, jednocześnie wykluczając go z podmiotów uprawnionych do dostępu do akt zawierających tajemnicę skarbową, zanim sprawa trafi do sądu administracyjnego. Temat ten był już poruszany w ramach zgłaszanych uwag podczas prac legislacyjnych nad nową Ordynacją. Wówczas do projektu dodano regulację, zgodnie z którą akta spraw podatkowych zawierające informacje z instytucji finansowych naczelnicy urzędów skarbowych czy urzędów celno-skarbowych, dyrektorzy izb administracji skarbowej oraz Szef Krajowej Administracji Skarbowej udostępniają sobie wzajemnie w celu realizacji zadań ustawowych, a także na żądanie RPO w celu realizacji jego zadań ustawowych. W 2021 r. Minister Finansów zapewniał RPO, że przy okazji najbliższych prac nad nowelizacją Ordynacji zostanie rozważona zmiana legislacyjna. Każdy z tych obszarów problemowych został dostrzeżony w ramach prac legislacyjnych nad nową Ordynacją. Mimo słusznych założeń, nie doszło jednak do oczekiwanych zmian. Rzecznik prosi zatem panią minister o zainicjowanie stosownych prac legislacyjnych, a także o stanowisko co do każdej z tych kwestii. Pyta też, czy w resorcie toczą się kompleksowe prace nad całościową reformą Ordynacji podatkowej. Odpowiedź minister finansów Magdaleny Rzeczkowskiej Obowiązująca Ordynacja podatkowa jest na bieżąco dostosowywana do zmieniającego się otoczenia prawnego i społeczno-gospodarczego. Sukcesywnie wprowadzane są do Ordynacji podatkowej rozwiązania ukierunkowane na poprawę relacji pomiędzy organami podatkowymi a podatnikami oraz uproszczenie procedur podatkowych, w tym takie, które bazują na dorobku projektu nowej Ordynacji podatkowej - dalej: „projekt NOP”. Należy tu wymienić: indywidualny mikrorachunek podatkowy, który upraszcza rozliczenia podatkowe, instytucję współdziałania, której fundamentem jest zagwarantowanie pewności stosowania prawa w zamian za transparentność podatnika wobec administracji skarbowej, szersze możliwości zawieszenia postępowania podatkowego, które pozwalają na zwiększenie jego ekonomiki i efektywności oraz ograniczenie procesowych wydatków podatników związanych z wnoszeniem kolejnych środków zaskarżenia na podjęte rozstrzygnięcia, możliwość zaliczenia przez organ podatkowy będący organem Krajowej Administracji Skarbowej nadpłaty podatku na poczet niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym, do których wymiaru lub poboru jest właściwy inny organ Krajowej Administracji Skarbowej. Spośród zmian Ordynacji podatkowej wykraczających poza zakres merytoryczny projektu NOP, na szczególne podkreślenie zasługuje wprowadzenie instytucji porozumienia inwestycyjnego służącego realizacji zasady pewności prawa podatkowego oraz zapewnieniu jednolitej i spójnej wykładni przepisów prawa podatkowego. Jednocześnie nie wykluczam dalszego wykorzystania na gruncie obowiązującej Ordynacji podatkowej dorobku projektu NOP, o ile konkretne rozwiązanie okaże się odpowiednie i adekwatne w aktualnym systemie podatkowym. Odnosząc się do problemu przedstawionego w pkt 2 pisma z 20 czerwca 2022 r. (Wydanie decyzji po upływie terminu przedawnienia w przypadku wznowienia postępowania), należy zauważyć, że wydane w ostatnich latach orzeczenia NSA potwierdziły słuszność rozwiązania przyjętego w obowiązującym art. 245 § 1 pkt 3 lit. b Ordynacji podatkowej. Z przepisu tego wynika zakaz uchylenia dotychczasowej decyzji ostatecznej mimo stwierdzenia przesłanek wznowienia, jeżeli wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przedawnienia. W wyroku z 4 marca 2021 r., sygn. akt I GSK 2161/18 NSA, odwołując się do stanowiska prezentowanego w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego odnośnie do celu instytucji przedawnienia zobowiązań podatkowych, stwierdził, że: „nie ma uzasadnienia stanowisko, by cele tej instytucji zawężać jedynie do funkcji ochronnej podatników. W uchwale II FPS 4/13 NSA podkreślił też, że upływ terminu przedawnienia wywołuje różnorakie skutki, stanowi między innymi przesłankę odmowy uchylenia decyzji dotychczasowej ze względu na treść art. 245 § 1 pkt 3 lit. b) mimo istnienia przesłanek wznowienia i nie ma przy tym znaczenia, jaka jest przyczyna wznowienia. NSA w tej uchwale wskazał też na podobne do art. 245 § 1 pkt 1 lit. b) uregulowanie zawarte w art. 247 § 2 w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji. Odniósł się też do poglądów, co do możliwości orzekania przez organ odwoławczy po upływie terminów przedawnienia na korzyść podatników, z którymi ostatecznie się nie zgodził.''; „przedstawiona wykładnia art. 245 § 1 pkt 3 lit. b) nie stoi w sprzeczności z zasadą efektywności prawa unijnego, a w związku z tym nie jest trafny zarzut naruszenia art. 4 ust. 3 TUE. WSA trafnie, bowiem wskazał, powołując się na wyroki TSUE z 21 stycznia 2010 r. C-472/08 i z 15 grudnia 2011 r. C-427/10, że to do krajowego ustawodawcy należy określenie, w jakim czasie i w jakim trybie podatnik jest uprawniony dochodzić zwrotu podatku zapłaconego niezgodnie z prawem UE. Polski ustawodawca w art. 245 § 1 pkt 3 lit. b) w zw. z § 2 wyznaczył wyraźne granice czasowe, w których tryb wznowienia postępowania podatkowego, co do zasady, może skutkować uchyleniem decyzji dotychczasowej". Podobnie wypowiedział się NSA w wyroku z 20 października 2020 r., sygn. akt I GSK 855/17. Przychylając się do oceny zagadnienia dokonanej przez NSA, uprzejmie informuję, że aktualnie nie jest planowane dopuszczenie uchylenia decyzji po upływie terminu przedawnienia w wyniku wznowienia postępowania. Obecnie trwają prace przygotowawcze nad obszerną, pogłębioną nowelizacją obowiązującej Ordynacji podatkowej. W ramach tej nowelizacji przewidywane jest rozwiązanie problemów poruszonych w pkt 1 (Instrumentalne wszczynanie postępowań karnych skarbowych) i pkt 3 (Ograniczony dostęp Rzecznika Praw Obywatelskich do akt stanowiących tajemnicę skarbową) pisma z 20 czerwca 2022 r. poprzez rozszerzenie dostępu Rzecznika Praw Obywatelskich do akt podatkowych oraz likwidację przesłanki zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w związku z wszczęciem postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe. Jak wynika z posiadanych danych, na tle ogółu postępowań przygotowawczych prowadzonych przez finansowe organy postępowania przygotowawczego, wszczęte postępowania w bliskim terminie przedawnienia zobowiązania stanowią znikomy odsetek wszystkich spraw. Na obecnym, bardzo wczesnym etapie, czas trwania procesu legislacyjnego dotyczącego planowanej nowelizacji Ordynacji podatkowej jest trudny do oszacowania, stąd nie można jeszcze przesądzać o harmonogramie prac legislacyjnych.

art 28 ordynacji podatkowej